Stonehenge

Stonehenge is probably the most important prehistoric monument in the
whole of Britain and has attracted visitors from earliest times. It stands as a timeless monument to the people who built it.

The stonehenge that we see today is the final stage that was completed about 3500 years ago, but first let us look back 5000 years.

The First Stage

The first Stonehenge was a large earthwork or Henge, comprising a ditch, bank, and the Aubrey holes, all probably built around 3100 BC. The Aubrey holes are round pits in the chalk, about one metre wide and deep, with steep sides and flat bottoms. They form a circle about 284 feet in diameter. Excavations have revealed cremated human bones in some of the chalk filling, but the holes themselves were probably made, not for the purpose of graves, but as part of the religious ceremony. Shortly after this stage Stonehenge was abandoned, left untouched for over 1000 years.

                                                                   The Second Stage
                                                          The Arrival of the Bluestones

The second and most dramatic stage of Stonehenge started around 2150 BC. Some 82 bluestones from the Preseli mountains, in south-west Wales were transported to the site. It is thought these stones, some weighing 4 tonnes each were dragged on rollers and sledges to the headwaters on Milford Haven and then loaded onto rafts. They were carried by water along the south coast of Wales and up the rivers Avon and Frome, before being dragged overland again to near Warminster in Wiltshire. The final stage of the journey was mainly by water, down the river Wylye to Salisbury, then the Salisbury Avon to west Amesbury.

This astonishing journey covers nearly 240 miles. Once at the site, these stones were set up in the centre to form an incomplete double circle. ( During the same period the original entrance of the circular earthwork was widened and a pair of Heel Stones were erected. Also the nearer part of the Avenue was built, aligned with the midsummer sunrise.)

 Third Stage


The third stage of Stonehenge, about 2000 BC, saw the arrival of the Sarsen stones, which were almost certainly brought from the Marlborough Downs near Avebury, in north Wiltshire, about 25 miles north of Stonehenge. The largest of the Sarsen stones transported to Stonehenge weigh 50 tonnes and transportation by water would have been impossible, the stones could only have been moved using sledges and ropes. Modern calculations show that it would have taken 500 men using leather ropes to pull one stone, with an extra 100 men needed to lay the huge rollers in front of the sledge.
These were arranged in an outer circle with a continuous run of lintels. Inside the circle, five trilithons were placed in a horseshoe arrangement, whose remains we can still see today.

The Final Stage

The final stage took place soon after 1500 BC when the bluestones were rearranged in the horseshoe and circle that we see today. The original number of stones in the bluestone circle was probably around 60, these have long since been removed or broken up. Some remain only as stumps below ground level.

Stonehenge – jedna z najsłynniejszych europejskich budowli megalitycznych, pochodząca z epoki neolitu oraz brązu. Kromlech ten położony jest w odległości 13 km od miasta Salisbury w hrabstwie Wiltshire w południowej Anglii. Najprawdopodobniej związany był z kultem Księżyca i Słońca. Księżyc mógł symbolizować tutaj kobietę (biorąc pod uwagę jej comiesięczną menstruację), Słońce – mężczyznę. Składa się z wałów ziemnych otaczających duży zespół stojących kamieni. Obiekt od 1986 jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO wraz z Avebury oraz innymi okolicznymi stanowiskami neolitycznnymi.  

Stonehenge składa się z kolejnych elementów, ustawianych w dużych odstępach czasowych (sanktuarium powstawało stopniowo, przez ponad tysiąc lat). Aleja wiodąca do Stonehenge ciągnie się na długości około 3 km i jest szeroka na 11 m. Pierwotnie jej krawędzie ograniczał wał ziemny.  Pierwszym elementem na drodze z alei do wnętrza kręgów jest Heel Stone, ustawiony około 2600 roku p.n.e. Mniej więcej w tym samym czasie, wewnątrz kredowych wałów pojawiają się również 4 Station Stones. Zewnętrznym, pierwszym kamiennym kręgiem, jest pierścień 30 kamieni (zwanych Sarsenami) o średnicy 40 m, datowany na ok. 2450 rok p.n.e. Wewnątrz niego znajduje się pierścień egzotycznie wyglądających, błękitnych kamieni (Bluestones). Do samego wnętrza Stonehenge prowadzi jeszcze monumentalna podkowa złożona z pięciu trylitów (o wysokości około 9m), oraz mała podkowa złożona z 30 Bluestones. Obydwie podkowy otwarte są w kierunku alei. W samym centrum Stonehenge znajduje się tzw. Altar Stone – dziś przewrócony.
Ponadto, wewnątrz kredowych wałów, archeologiczne badania wykazały istnienie tzw. Aubrey Holes, czyli 56 jam o średnicy 2 m i głębokości około metra. G. Hawkins, w swoim artykule "A Neolithic Computer", postawił tezę mówiącą, jakoby Aubrey Holes były używane jako specyficzny komputer do przewidywania zaćmień Słońca i Księżyca, lecz teoria ta w krótkim czasie została obalona. Jamy prawdopodobnie są śladem po dodatkowej, drewnianej konstrukcji otaczającej kamienne kręgi.
Na obszarze stanowiska – na zewnątrz pierścienia Sarsenów – znaleziono również dwa pierścienie mniejszych jam, nazwanych kolejno X i Y, w liczbie 30 i 29. Zwraca uwagę to, że liczba otworów odpowiada średniej ilości dni w miesiącu synodycznym.
Oś podkowy wyznacza kierunek, z którego wschodzi Słońce w najdłuższym dniu w roku, podczas letniego przesilenia. Sanktuarium wzniesione jest z dwóch rodzajów kamienia. Największe, granitowe bloki pochodzą z okolic Marlborough Downs (około 30 km na północ od Stonehenge), natomiast mniejsze, błękitne skały – z Pembrokeshire w Walii, położonego około 250 km od budowli.

with music

 Stonehenge